Onthullingen over de Internationale School van het Gouden Rozenkruis.

pag. 1, 2007

het Lectorium Rosicrucianum, waar de hel hemel wordt genoemd.

Ik was lid van een protestantse kerk waar de vrijzinnigheid zijn intrede had gedaan. Ik verlangde meer dan de kerk mij kon geven en ging op zoek. Iemand wees mij op een lezing van een gnostieke geestesschool; de Internationale School van het Gouden Rozenkruis en ik ging er heen. Daar werd ik meteen gegrepen. Niet door de boodschap die er werd gebracht, want hoewel die wel christelijk leek, kon ik daar geen touw aan vastknopen. Nee ik werd gegrepen door een soort hypnotische gevangenschap, een vorm van toverij, waarvan de argeloze belangstellende al tijdens zijn eerste bezoek het slachtoffer wordt: -Wat is het daar mooi, wat is het daar heerlijk, wat hangt daar een serene, bijna hemelse atmosfeer!-

, 200

Vijfentwintig jaar lang verbleef ik in de domeinen van deze hemelse heerlijkheid, totdat ik de waarheid ontdekte. Vanaf dat moment liet de geestesschool haar ware gelaat zien; niet meer het gelaat van een geestesschool, maar van een boze geesten school.

de engel van het licht

De engel van het licht die in het rozenkruis de scepter zwaait, bleek Lucifer, de satan zelf te zijn. De hemelse sfeer veranderde plotseling in een ware hel en de opstanding die de school haar leerlingen in het vooruitzicht stelt, bleek niet in de hemel, maar in de onderwereld te zijn.

Op deze weg is geen terugkeer mogelijk, wordt er gezegd. Je hebt A gezegd; de enige mogelijkheid om het er levend vanaf te brengen is door nu ook B te zeggen en verder te gaan op deze weg, in gehoorzaamheid aan de demonische macht (de Broederschap van het Rozenkruis genaamd) die deze school onder zijn heerschappij heeft.

mijn strijd

Toen ik weigerde door te gaan, ontwikkelde zich een strijd op leven en dood, niet met mensen, maar met boosheden in de lucht, met demonen. In mijn hart was ik een christen en ik wilde niets met het rijk van Satan te maken hebben. Ik was 25 jaar lang misleid, ik had al die jaren gedacht lid te zijn van een christelijke school, zou ik dan nu opeens bewust de satan gaan dienen? Dat nooit! Maar dood wilde ik ook niet, want stond de hemelpoort al voor mij open? Toen hoorde ik opeens een stem: "Elly, ga naar de kerk."  Ik volgde het advies op, beleed mijn zonden en stond vanaf dat moment niet meer alleen in de strijd. Ik voerde hem nu aan de hand van de Heer en de overwinning was verzekerd.